Punta zorrozten
Gaur
ere hotza zen Baztan inguruan, baina ondo berotu da bailararen izena
daraman pilotalekua. Elizondo zegoen bigarren bueltako lehen saioaren
zain eta saioak ez du huts egin. Ez bertso kalitatean (behar bada beste
batzuetan baino gorabeheratsuago) ez jendearen erantzunean (eskuak
berotzeko edo, txaloak ozen entzun dira) ezta puntuazio dantzak
ekartzen duen tentsio puntuan ere (finaleko eserlekuak jokoan daude
txo!)
Ariketak
aldatu egin dira aurrekoetatik. Nabarmenenak, hamarreko handiak eman
diola hasera zortzikoak eman ordez, eta puntuak erantzun beharrean
puntutan egin behar izan dutela. Saioaren erritmoan, luzeran... ez dugu
aldaketa nabarmenik sumatu.
Agurretik
ikusi dugu zer zuen bakoitzak jokoan. Baziren kutxiloak zorroztu eta
borrokatzera zetozenak, txapelketari amaiera borobila eman nahi
zietenak, saioa bera helburu zutenak...
Jokin Urangarenarekin
geratu naiz. Finalean sartzeko berak saio ona egin eta besteek txarra
egin behar zutela, eta hori ez ziola inori opa bota digu. Berea egin
du, saio ederra egin baitu Azpeitiarrak. Nik bainaren bat jartzekotan
zortziko txikikoan jarriko nioke ez du ofizioa Iturriagarekin elkartu,
eta bakoitza bide desberdinean lotu gabe aritu dira. Bestela indartsu,
arrazoiekin eta asko gustatu zait egindako bakarkako lana. Azkena zen
kantatzen eta dagoeneko berak hartutako bidea (kokainazalearena)
jorratuta zegoen, jendeak entzunda zituen horren inguruko detaile asko
baina tira! kartzelakoaren miseriak. Idea zehatzak goitik behera ekarri
ditu, eta hirugarrenean borobildu du. Txapelketa bikaina Jokinena.
Antzeko egoeran geratzen da Iñigo
Mantzizidor “Mantxi” ere, finaletik urrunduta daude bere aukerak,
baina txapelketa zoragarria eginda bukatuko du. Gaur ere saioa egin
duela iruditu zait. Tolosan horrela egin bazuen, gaurkoan ere beste
hainbeste egiten ari zen sentsazioa eman dit arratsalde osoan. Gustura,
bizi, plazari tamaina hartuta gozatzen ari zen itxura eman du saio
osoan eta momentu askotan gozarazi gaitu.
Batez
ere ofizioetan gustatu zait. Hamarreko handian asko Jokinekin (biak
oso ondo ariketa honetan) umorez Gaztelumendirekin txikian, puntutan
bixi Ametsekin eta kartzelako
txukun bat beteta bukatu du (eduki du errimarekin irristada bat bertan)
baina sinesgarri iritsi da publikoarengana. Mantxiren estiloari
jarraituz ofizio bakoitzean joan da pertsonajea eraikitzen, eta denetan
jarri die izen bat edo beste hauei (Gabriela, Bego, Oihana...)
Julio Soto
ere iritsi da azkeneraino, edo ia azkeneraino. Finala falta, baina ez
du aho zapore gozoena eraman. Agian itxaropen gehiago jarrita zegoelako
beregan, edo saio bat oso osoa
egin ez duelako. Egin ditu ariketa ederrak baina borobildu gabe. Gaurkoa
ere antzeko joan da. Ondo hasi da baina zortziko txikian galdu egin da
eta hortik aurrera lekua aurkitzea kosta zaio. Hamarreko txikian burua
altxa nahi zuela zirudien baina, ordurako saioa ia pasata zegoen. Ezin
buelta gehiago eman, gaur tokitik kanpo egon den sentsazioa eman du.
Ez dio bere bertsotarako gaitasunari zukua atera. Handia
da, zeren nabarmen geratu da asko landuta prestatuta iritsi dela
txapelketara (errima zerrendak...) Zer ikasia, zer eskertua duela esan
du agurrean. Zer eskainia ere badu. Asmatuko du ematen.
Beñat Gaztelumendi
aurpegi berria izan daiteke aurtengo finalean. Hanka bat eta gehixeago
jarri ditu Barakaldon. Ez du gaur egun brillantena izan, baina
bertsotan asko egiten du eta erregular samar, ariketa guztietan eman du
zerbait. Murgian bezain seguru ez ofiziokoetan, baina ideiak ekarriz
handian, exagerazioa umorea egiteko erabiliz txikian, ondo josten
hamarrekoan eta puntutako saio bizian gaiari elementuak eransten.
Bakarkakoa ere azpimarratzekoa, irudi politak sortu ditu eta ondo bete
ditu bertsoak.
Amets Arzallusek ere errepikatuko du BECen. Oso sendo aritu da gaur saio osoan zehar.
Ondo
osatutako, betetako, bertsoak erritmo bizian eta kantaera aproposean
sartzen ditu entzuleen belarrietara, eta gozamen bat da bera entzutea.
Hamarreko handian egin du lan onena (kartzelakoarekin batera) Ederki
baino hobeto sartu da poliziaren larruan eta Unairekin batera sinistu
arazi digute bi polizia ari zirela hizketan.
Errima
erakustaldia egin du bakarkakoan (ez bakarrik errima tokatzen zenean)
eta istorio sinplea, erreala (posiblea) osatu du. Berriro poto egin
duen bertsolariaren paperean, Elizondoko frontoia lehertu egin du
Ametsek.
Eta hain saio ona egin dutenen gainetik Unai
Iturriagaren izena gailendu da. Borrokarako zetorren gaur. Beste
erremediorik ez, eta dena eman eta ea zer geratzen den azaldu da azken
bost finaletan egondako durangarra. Bukaeran ez zuen berak gehiegi
sinesten, baina saioa irabazi eta hortxe jarri da aukerekin. Langa non
dagoen erakutsi die ondorengoei.
Lan
zaila egitea tokatu zaio zenbait ofizioetan. Txikikoan, esan dugu
Jokin Urangarekin, bidea topatu ezinda edo behintzat biak bide
desberdina hartuta aritu dira. Gaiak, berriro ere ehiza kontua, ez dio
grazi handiegirik egin edo, eta beste modu batera lotzen saiatu da.
Puntutan ere Julio Sotok berak nahi ez zuen terrenora eraman nahi zuela
iruditu zait, baina ondo bideratu du. Hamarreko handian bikain
konbentzitutako polizia gorpuztuz eta bakarkako lana azpimarratuko
nuke. Sortu dituen irudiak, gehitu dituen elementuak... berriro entzun
beharrekoa dela apuntatu dut. Bertan inpresio ederra egin dit, baina
berriro gozatze aldera... Esandakoa, zain egon beharko du, baina
finaletik gertu egon daiteke.
Gero
eta handiagoa da zenbaki eta batuketa dantza, baina inori ez zaio
ahazten matematika baino lehen aurrena bertsotan egin behar dela.
Hurrengoa bihar Donostian. Gaska kiroldegian.
Felix Irazustabarrena